Ik wil zo graag met je lachen
Alles delen, dag en nacht
Mijn verdriet voorgoed verbannen
Maar m’n tranen hebben macht
Kan van jou niet eens genieten
Onbereikbaar, zo dichtbij
Ik heb angst dat ik te laat ben
Dat je zegt: het is voorbij

Kon de tijd maar even stil staan
Dan waren uren geen gevecht
Kon ik denken zonder angsten
Over woorden die je zegt
‘k Wil ze best een plaatsje geven
Jij hebt zoveel meer verdiend
Maar mijn hart dat stopt soms even
Ik wil meer zijn dan een vriend

Want ik wil met al m’n liefde jou omarmen
Maar ’t verleden houdt me ver bij jou vandaan
Het gevoel dat jij zit te wachten
Op een woord dat je niet van me  hoort
Brengt onzekerheid (onzekerheid)
Straks misschien ook spijt (misschien ook spijt)
Maar waarom?

‘k Heb het boek al vaak gelezen
Maar het eind dat ken ik niet
Want met tranen dichtgeslagen
Overmand door veel verdriet
‘k Zou het zelf eens moeten schrijven
Zoekend naar een happy end 
‘k Weet het anderen wel te zeggen
Maar ‘k weet zelf niet wie ik ben

Want ik wil met al m’n liefde jou omarmen
Maar ’t verleden houdt me ver bij jou vandaan
Het gevoel dat jij zit te wachten
Op een woord dat je niet van me  hoort
Brengt onzekerheid (onzekerheid)
Straks misschien ook spijt (misschien ook spijt)
Maar waarom?

Het gevoel dat jij zit te wachten
Op een woord dat je niet van me  hoort
Brengt onzekerheid (onzekerheid)
Straks misschien ook spijt (misschien ook spijt)
Maar waarom?