Soms weet ik niet meer wie ik ben
toch zijn er mensen die ik ken
die zeggen ' hé, daar heb je hem'
Alsof ik nog steeds dezelfde ben
van je weet wel net als toen
Dus ja, wat kan ik anders doen

Dan doe ik maar weer net alsof
maar binnen in me hoor ik plof
en lachend lig ik dood te gaan
maar wat gaat dat die ander aan
als je maar open staat en zo
krijg het het leven niet kado

Dus geef mij nog maar wat wijn
het leven kan niet mooier zijn
maar of het ooit goed af zal lopen
ik zeg maar zo: 't is te hopen'

Ach iedereen heeft toch gelijk
wat die ander zegt is maar gezeik
we hebben allemaal genoeg verdriet
meer gun je toch die ander niet
al is het nog zo'n stuk secreet
er is zoveel dat je niet weet

Want hoe kan jij weten wie ik ben
als ik mezelf nauwelijks ken
Je zegt zo gauw: 'dat doe je fout'
en dat ik niet echt van je houd
en als je me huilend dan weer kust
denk ik alleen: 'Laat me met rust'

Dus geef mij nog maar wat wijn
het leven kan niet mooier zijn
maar of het ooit goed af zal lopen
ik zeg maar zo: 't is te hopen'

Ik heb eens een leuke vent gekend
die werd door vrouw en vriend verwend
Altijd de lachers op z'n hand
toch maakte hij zich laatst van kant
Niemand die er iets van begreep
Maar ja, daar zit 'm nou de kneep

Dus blijf ik maar liever alleen
ontwijk de stormen om me heen
en ben ik weer eens bang en moe
dan kruip ik weer vlug naar je toe
En ik laat je lachen of ik zing een lied
want echt, iets anders kan ik niet...

Dus geef mij nog maar wat wijn
het leven kan niet mooier zijn
maar of het ooit goed af zal lopen
ik zeg maar zo: 't is te hopen'


Tekst en muziek: Jan Ten Hoopen