Ik heb je al zo lang niet geschreven
al weken heb je niets van mij gehoord
geen telefoon, geen teken van leven
geen ansicht, e-mail, fax, geen enkel woord

Je denkt misschien dat ik je ben vergeten
een ander in jouw plaats is komen staan
maar als je het dan werkelijk wilt weten
waarom ik je uit de weg blijf gaan:

Als ik jou zie dan ga ik zeuren
dat je weer bij me komen wonen moet
als ik jou zie dan ga ik zeuren:
"Samen hadden we n’t toch zo goed"
als ik jou zie dan ga ik zeiken
over beloftes, trouw en spijt
als ik jou zie dan ga ik zeuren
en dan raak ik je weer kwijt

Want wat denk je dat er ‘s ochtends door me heenging
toen ik je brief vond: hoe het met me gaat
en hoe je, één dag later, ongeduldig
reageerde op mijn antwoordapparaat:
"Neem nou op, je hoort me best..."

Ja, ik was thuis en had niets liever
dan jouw stem in mijn oor gedrukt
en nog diezelfde avond afgesproken
maar geloof me, ook die afspraak was mislukt

Want als ik jou zie dan ga ik zeuren
haal gouwe ouwe koeien uit de sloot
en dan zeg je: "Dat heeft geen toekomst, schat..."
en dan ga ik weer diep van binnen dood
als ik jou zie dan ga ik zeuren,
dan ga ik zeiken, dan word ik slap
en dan maak jij om me te ontvluchten
weer zo’n dooddoenerige grap
en dan kus je me bij het afscheid
oh, die kus valt me zo zwaar
twee opzij en één van voren
met je lippen op elkaar

"Ik wil graag vrienden blijven," zei je toen je me verliet
"Vrienden voor het leven," zei ik gauw
maar ik kom daar nu op terug, schat, ook al doet het me verdriet
om een vriend te zijn, hou ik te veel van jou