Mijn vader liep weg, net toen ik kwam
Liet niks aan mij, en niks aan mam dan een stokerij in rum, clandestien
Maar niet alleen liet ie ons staan, nee, het ergste dat ie heeft gedaan, net voor ie ging gaf hij me aan als Mien
Goed, hij zag het vast als reuze grap en menigeen die lacht zich slap maar ik was bij geboorte androgyn
De meisjes proestten, ik werd rood
De jongens, woester, riepen, "Poot"
Oh, het is geen makkie met een naam als Mien

Goed, ik werd dus snel en ik werd gemeen
Mijn vuist was hard en mijn hart van steen
Ik trok van stad tot stad en raam tot raam
Want ik deed een eed op m'n moeders graf, "Ik zoek 'm op en ik maak 'm af, de gulle gever van die vervloekte naam"

Het was Groningen, de zon stond hoog
Mijn hemd was nat en mijn keel was droog
Hoe heet die film, John Wayne ontmoet James Dean
In een bruine kroeg, 't was het Witte Paard, at aan de bar en hij speelde kaart, de jokerkop die mij verried met Mien
Ja, je herkent zo'n vent als je eigen pa van een ouwe prent uit je moeders la door een snee op z'n wang en een ranzig reukorgaan
Hij was groot en krom en kaal en oud en ik keek naar hem en mijn bloed werd koud
En ik zei, 'Mijn naam is Mien, lang niet gezien
Jij gaat eraan
Ga maar staan"

Goed, ik sla hem snoeihard voor z'n kop en hij gaat neer, maar komt weer op, trekt zijn mes en jaapt zo m'n linkeroor
Maar ik sloeg een stoel recht in zijn smoel en dwars door de ruit met gekrijs, gejoel, en op straat in het glas en de stront vochten we door

Ik kreeg wel groter gasten klein maar weet zo gauw niet wie dat zijn
Hij klauwde als een beer en hij beet als een krokodil
Ik hoorde een lach en hij vloekte goor en trok z'n gun, maar ik was 'm voor en hij stond daar stil en keek, zijn blik werd mild
En hij zei, "Zoon, het leven is een harde strijd en een zwakke man die wordt een meid en ik wist dat ik je niet tot steun kon zijn
Dus ik gaf je die naam en ik zei, "Vaarwel" en bleef je een kneus werd die naam een hel, dus mét zo'n naam kwam je vanzelf wel overeind"
Hij zei, "Ik heb net gezien hoe verwoed je vecht en ik snap je wrok en je hebt het recht, dus schiet me neer als je denkt dat ik dat verdien
Maar bedank me eerst met je grote mond voor de ballen in je ziel en het kruit in je kont want ik ben de etterbak die dacht aan Mien
En ja hoor, ik grien, ik grien... man
Ik was diep geraakt, dus geen blauwe boon en ik noemde 'm pa en hij mij zijn zoon en ik ging heel veel ineens heel anders zien
En ik denk nog aan 'm, af en toe een begrijp, "Zo vangt een haas een koe"
En krijg ik een zoon dan noem ik 'm misschien... Piet of Klaas, alles behalve Mien
Wat een rotnaam