Terwijl ik wandel op de stille heide
Langs weidse luchten en groene weiden
Denk ik, als iemand hard voorbij rijdt:
Dit land heeft plaats voor jou en mij

     Dit land is jouw land, dit land is mijn land
     Van de kop van Friesland tot de rand van Brabant
     Van het wijze oosten tot het wilde westen       
     Dit land heeft plaats voor jou en mij

Ik zwerf en struikel en ren in rondjes
Langs Duitse bunkers en blanke duinen
Maar elke meter klinkt die stem blij:
Dit land heeft plaats voor jou en mij

     Dit land is jouw land, dit land is mijn land
     Van de kop van Friesland tot de rand van Brabant
     Van het wijze oosten tot het wilde westen       
     Dit land heeft plaats voor jou en mij

Als de zon dan doorbreekt en ik blijf lopen
Tussen open velden en wuivend koren 
En de nevel optrekt, laat een koor zich horen:
Dit land heeft plaats voor jou en mij

     Dit land is jouw land, dit land is mijn land
     Van de kop van Friesland tot de rand van Brabant
     Van het wijze oosten tot het wilde westen       
     Dit land heeft plaats voor jou en mij

Toen ik wat later, weer in de randstad
Angst en verdriet zag en al die ego’s
Sloot ik mijn ogen en zocht de echo:
Dit land heeft plaats voor jou en mij

“Dit land is haar land, dit land is zijn land
Van de voet van Limburg tot de duin- en zeerand
Van het zoete Zeeland tot aan Nieuweschans
Dit land heeft plaats voor jou en mij”

Dit land is jouw land, dit land is mijn land
Van de kop van Friesland tot de rand van Brabant
Van het wijze oosten tot het wilde westen   
Dit land heeft plaats voor iedereen