Nu de hardheid dus ten top stijgt
en bitterheid liefde verkracht
en de zachtheid een gebrek blijkt
en enkel een gek nog lacht
wist je nog dat in de lente de bloesem
uit de bomen drijft.

Nu de laatste dichter dood is
omdat hij naar kommersie stinkt
tussen verkoopcijfers, royalties
en literaire snobs verdrinkt
ken je nog het beeld van een bloedrode zon
die in zee wegzinkt.

Nu het laatste kind dan feilloos
tot en produkt is opgevoed
dat computers kan bevelen
maar nooit echt nadenken moet
weet je nog hoe warm een zomeravond
in de tuin kan zijn.

Nu het laatste lied gezongen
gespeeld en uitgefloten is
en 't verdwijnen van akkoorden
niet gevoeld wordt als gemis
weet je nog hoe stil een heel bos vogels
's winters wel kan zijn.

(c) Jan Puimège
Tekst & Muziek : Jan Puimège