Je zweeft over oceanen 
vol golven spattend schuim
en je verdrinkt dan in je woorden 
om een wonder hemelruim
en je zwalpt tussen de wolken 
van je lieve levenslicht
onwaarschijnlijk dwalend, 
doelloos in de stilte van je vlucht

Over bergen en ravijnen 
waar nooit iemand over kwam
duizend zeeën overvaren 
is toch iets wat niemand kan
en je luistert naar de tonen 
want de wind speelt in je haar
en die voert jou in je dromen 
naar je lot niemand weet waar

En je pad voert over rozen, 
over rozen moet je gaan
maar die dingen hebben doornen 
en daar prik je je soms aan
en dan haat je oceanen 
vol golven spattend schuim
dan verdrink je in je dromen 
van je wonder hemelruim

(c) Jan Puimège
Tekst & Muziek : Jan Puimège