O herders, laet u bocxkens en schaepen;
den Godt en heer, diet al heeft geschapen, 
is voor u geboren, die waert verloren,
in cribbe geleijt in eene stal.
Godt mensche door Adams val,
in doecxkens gewonden,
sal worden gevonden;
de moeder en maget is een;
Godt vaeder is vaeder alleen.
Sa, ras, herderkens, op de been!
Herderkens loopt, loopt, herderkens loopt,
Herderkens loopt, loopt, herderkens loopt,
Herderkens, nog eenen keer; 
morgen comen wy weer!
Comt, laet ons gaen besoecken, in doecken,
dat kindeken teere, des werelts Heere, 
die van onse kudden den wolf sal schudden,
die voor ons in een cribbe leijt,
soo heeft ons den Engel geseijt.
Die herderkens songen,
die lammerkens sprongen,
die aerde was vol van vreucht;
sij songen Godts glori en deucht,
voor de menschen, peys ende jeught.
Kindeken slaept, slaept, kindeken, slaept, slaept
Kindeken, slaept, slaept, kindeken slaept, slaept,
na, na, na, kindeken teer,
sus, sus, sus, en crijt niet meer.
 
Maer eer wy gaen al dander opwecken, 
eer wy van hier naer Bethleem trecken,
wat sullen wy geven, om niet te beven
in desen seer langen couden nacht?
Soo dient hem een velleken sacht.
Soo tcrijten sal willen,
wy sullen het stillen
met spelen en met gesanck, 
en singen, den geheelen nacht lanck,
onder ons, al mit soet geclanck:
singen na, na, na, singen, na, na, na 
Singen na, na, na, singen na, na, na
na, na, na, kindeken teer,
sus, sus, sus, en crijt niet meer.