Jan De Wilde was in zijn jeugd al zanger in de jaren ’60 leerde hij enkele instrumenten bespelen en schreef zijn eerste liedjesteksten. Daarnaast was hij ook bezig met tekenen en poppentheater. Hij werd bekend met het Humorfestival van Heist waar hij een combinatie tedere folk liedjes en bizarre humor. Niet onbelangrijk omdat hij later ook producer zou worden van drie albums van Urbanus. Jan De Wilde hielp de carrière van Urbanus en Kris De Bruyne te starten. Van Urbanus zijn bvb de hits Lieve Loemoemba en De Aarde door hem geschreven.

Een van de eerste liedjes die Jan De Wilde het grote succes bezorgde was Een Vrolijk Lentelied. Het nummer kwam uit in 1972 en zorgde voor de nodige controverse. Zijn zin ‘De Fallus Impudicus staat al in bloei’ kon wel eens verkeerd geïnterpreteerd worden. Het is maar wat je eronder verstaat, de fallus impudicus is de Latijnse naam voor de Grote Stinkzwam. Hij kreeg bij het opnemen de nodige hulp van toen nog jonge knapen als Kris De Bruyne en Raymond van het Groenewoud, die beiden pas in 1973 met een eerste solo album op de markt zouden komen.

Het nummer werd vrij populair, en dan blijft een cover nooit ver weg. In dit geval kwam die van de folkgroep Rum, ook bekend van Ik hou van alle vrouwen, later nog gecoverd door Hans De Booij. Hun versie klinkt door het folkse een pak ouder, maar hun cover in 1974 is wel 2 jaar later opgenomen dan de originele versie van Jan De Wilde (die het nummer voor alle duidelijkheid zelf schreef).

Bij Jan De Wilde zaten nog wel eens lange periodes tussen het uitbrengen van nieuwe albums. Het is misschien wel te danken aan Urbanus dat we opnieuw iets van hem hoorde. Jan De Wilde schreef de muziek voor de Urbanus-film Hector in 1987. Urbanus drong bij Jan De Wilde er op aan om opnieuw een album uit te brengen. Eindelijk was het zover in 1987 met ‘De Bende van Jan De Wilde’ maar het was vooral uitkijken naar 1990 met het album Hé Hé, waarop klassiekers staan als Eerste Sneeuw, De Fanfare van Honger en Dorst, en Walter, ballade van een goudvis. Ook te vinden op dat album is een opnieuw opgenomen versie van Een vrolijk lentelied. Producer van het album was Henny Vrienten, frontman van de groep Doe Maar. Nieuwe opname, betekent ook nieuwe muzikanten. Voor de backing vocals zong de Nederlandse zangeres Fay Lovsky. Bij de muzikanten herkennen we vooral Jan Pijnenburg en Joost Belifante, beiden leden van Doe Maar. Het hernieuwde succes, dankzij het populaire album zorgde ervoor dat de grote meezinger Een vrolijk lentelied (met de slagzin ‘Daar is de lente, daar is de zon’) (her)ontdekt bij een nieuw publiek. Reden genoeg om als één van de grootste hits van Jan De Wilde er nog eens een nieuwe versie van te brengen. In 1992 zong Jan De Wilde het nummer opnieuw in, in samenwerking met het orkest Prima La Musica. Bij de originele versie speelde hij nog gitaar, bij die uit 1990 was hij enkel de zanger. In de versie met Prima La Musica, hoorden we opnieuw de muzikant in hem. Naast de zang speelde hij ook gitaar, ukelele en banjo. In 2009 zong hij Een vrolijk lentelied samen met Bart Peeters in het kader van de Radio 1 Sessies.