Moer - zo ver een mens kan kijken,
Voze troosteloze spons.
Kromme, kale, stomme eiken,
En geen vogel tjilpt naar ons.

Wij zijn de moerbrigade,
Wij, trekken met de spade 
In 't moer.
Wij zijn de moerbrigade,
Wij, trekken met de spade 
In 't moer.

's Ochtends sjokken wij met schoppen
Naar ons eindeloos karwei.
Zon, die blakert op de koppen
Mijmerend van ooit-weer-vrij?

Wij zijn de moerbrigade,
Wij, trekken met de spade 
In 't moer.
Wij zijn de moerbrigade,
Wij, trekken met de spade 
In 't moer.

Schildwacht sopt met stugge stappen
Vlucht is zelfmoord, kameraad.
Niemand, niemand zal ontsnappen.
Langs vier hagen prikkeldraad;

Wij zijn de moerbrigade,
Wij, trekken met de spade 
In 't moer.
Wij zijn de moerbrigade,
Wij, trekken met de spade 
In 't moer.

Maar wij willen blijven hopen;
Elke winter vindt zijn eind.
Eenmaal zwaait de poort hier open
En de tirannie verdwijnt.

Wij zijn de moerbrigade,
Wij, trekken met de spade 
In 't moer.
Wij zijn de moerbrigade,
Wij, trekken met de spade 
In 't moer.