Ik lig op bed,
het is al laat.
Ik heb geen zin om te gaan slapen.
Een sigaret
en nog een plaat.
Ik blijf me aan de posters op mijn kamermuur vergapen.
Ik ga maar weer eens vragen aan de dingen om me heen:
ben ik nou lekker op mijn eentje of afschuwelijk alleen?

Het was vandaag
een drukke dag,
maar al mijn vrienden zijn vertrokken.
Soms hoor ik vaag
op straat gelach.
Dat zijn verliefde stellen. Bah, ik ben een held op sokken.
Waarom loop ik daar zelf niet met Ilona of Ireen?
Ben ik nou lekker op mijn eentje of afschuwelijk alleen?

Kwart over een,
ik zie de maan
die mooi en eenzaam hangt te schijnen.
Ik weet meteen 
hoe het zal gaan.
Ik snap dat dit gevoel waarschijnlijk nooit meer zal verdwijnen.
Onzekerheid en twijfel – levenslang voor iedereen.
Ben ik nou lekker op mijn eentje of afschuwelijk alleen?