Zon op de gordijnen en Miriam wordt wakker.
Heel langzaam wennen haar ogen aan het licht.
Ik mag het zien en in de ochtendstilte,
komt er een glimlach van geluk op haar gezicht. hmmm
Ze kijkt me aan,
ze pakt m’n hand.
Haar wimpers beven.
Ik zie een traan.
’t Is of die zegt:
“Dit blijft bestaan, een heel lang leven”.

Zon op de gordijnen en Miriam is wakker.
Niets op de wereld dat die zaligheid verstoort.
Elk van ons weet: wat wij hier samen voelen,
Dat is te groot,te innig voor een woord hmmm.

Straks is’t voorbij, dan gaat de wereld weer beginnen:
dwingelandij want medemens en maatschappij dringen weer binnen.

Zon op de gordijnen en Miriam is wakker
Ik zou wel willen, dat de tijd niet meer bestond.
Ze hoort m’n zucht, maar voor ik iets kan zeggen,
legt ze bezwerend haar vinger op m’n mond hmmm