Een vertrek met kieren in de wand
Onze kamer, onze kamer
Met alleen een piepend ledikant
Voor ons samen
Er sloeg wind langs het raamkozijn
Maar zo lang wij mochten samenzijn
Zouden kou en regen het niet winnen
Wij waren binnen aan het beminnen

Elke nacht omsloot hij het geluk
Onze kamer, onze kamer
en geen koude sloeg het droombeeld stuk
Van ons samen
De droom van samen rijk te zijn
Ik een mantel om van hermelijn
En een zon die met ons landgoed speelde
Baalden in weelde
Schimmige weelde

Onze droom van toen is nu van steen
Veertien kamers, veertien kamers
ook de poort verleent het al meteen
Iets voornamers
Onze droom lost op in rook
Zonder warmte, want geen oliestook
Kan de kilte uit ons huis verjagen
Koud zijn de dagen
Ondanks dit slagen

Maar ik weet dat wij het zijn geweest
In die kamer, onze kamer
Elke nacht een warm, uitbundig feest
Van ons samen
We beminnen nu geroutineerd
Maar op welk moment ging het verkeerd?
En wanneer werd onze droom bedorven?
Is onze liefde pijnloos gestorven?
En wanneer werd onze droom bedorven?
Is onze liefde pijnloos gestorven?