Behang op het toneel is altijd van hout
De krant op het toneel is altijd heel oud
En de wijn is altijd limonade
De revolver is nooit echt geladen

Maar krijg ik een schitterend boeket van papier
Van Ko van Dijk, want hij speelt de bankier 
Dan ben ik gelukkig en blij en u zegt:
‘Kijk, dat is geluk, dat geluk is heel echt’ 

Het geld op toneel is geen sikkepit waard
Een elektrische lamp is het vuur in de haard
Het bed is een plank met een deken
De paus en de deken zijn leken

Maar laat Ton van Duinhoven mij in de steek
Want hij speelt mijn minnaar, dan word ik heel bleek
Heel bleek en verdrietig en triest en u zegt:
‘Kijk, dat is verdriet, dat verdriet is heel echt.’
 
De trap op toneel gaat nooit ergens heen
De vaas die kapot moet, is ook nooit van steen
Je mag nooit een collega vermoorden
Een brief is papier zonder woorden

Maar als ik een klap krijg van Ank van der Moer
Want Ank van der Moer speelt de andere hoer
Dan vlieg ik haar gillend in ’t haar en u zegt:
‘Kijk, dat is nou woede, die woede is echt.’
   
De zon op toneel is maar 500 Watt
De regen is droog en de sneeuw is nooit nat
De maan hangt altijd aan een draadje
Het prachtige uitzicht is naadje

Maar als ik Guus Hermes aan het eind van het stuk
Een nepzoen geef en ik huil van geluk
Dan biggelt een traan langs m’n wang en u zegt:
‘Kijk, dat zijn nou tranen, die tranen zijn echt.’

Dan ga ik naar huis, waar m’n wacht die zegt:
‘Zeg wil je een borrel?’
En die is dan, ja, echt