De westenwind waait door haar dunne jas
ze vecht met haar laatste kracht
net geen zestien 
versleten en bang voor de nacht
niemand om te schuilen
geliefd, bemind, verschopt
hoe kun je iets leren 
als het nooit meer stopt

en de wind raast door 
en de wind raast door
en de wind raast door
en de wind raast door
en er is niemand 
die haar in de armen houdt
nee er is niemand

zij gelooft wel in een god 
die honger brengt en dorst
die zorgt dat mooie dingen sterven
de grond is koud en nat
van deze harteloze stad
ze richt zich nog een keer op

en de wind raast door
en de wind raast door
en de wind raast door
en de wind raast door
en er is niemand 
die haar in de armen houdt
nee er is niemand

er is niemand (die haar in de armen houdt)
nee er is niemand (die haar behoedt voor de kou)
nee er is niemand (die haar in de armen houdt)
nee er is niemand

en de wind raast door
en de wind raast door
en de wind raast door
en de wind raast door (en de wind raast door)
en de wind raast door (en de wind raast door)
en de wind raast door (en de wind raast door)
en de wind raast door (en de wind raast door)
en de wind raast door 
en er is niemand