In dat Oud Amsterdam in de buurt van de haven
Gaan de zeelui zich laven
Drinken het hek van de dam
In dat Oud amsterdam
Liggen zeelieden dronken
Als een wimpel zo lam in de dokken te ronken
In dat Oud Amsterdam
Krijgt een zeeman de stuipen tot hij zich grauw van gram in he bier wil verzuipen
Maar in Oud Amsterdam zie je zeelui ontkatert
Als de ochtendzon schatert over Damrak en Dam
In dat Oud Amsterdam zie je zeelieden binken
Zilveren haringen slikken
Bij de staart uit de hand
Van de hand in de tand smijten zij met hun knaken
Want ze zullen hem raken als een kat in het want
En zet stinken naar rauw in hun grofblauwe trui
En ze stinken naar hun ui daarmee doen ze hun maal
Met hun maal staan ze op om hun broek op te hijsen
En dan gaan ze weer hijsen tot het boert in hun krop
In dat Oud Amsterdam zie je zeelieden zwieren
Dan de meiden versieren
Lijf aan lijf lekker klam
En draaien hun bals als een wentelende zon
Op de klonk dun en vals van een accordeon
En zo rood als een kreeft happen zij naar wat lucht
Tot opeens met hun zucht de muziek het begeeft
En met een air van gewicht voeren zij met wat spijt
Dat hun Mokkemse meid weer terug in het licht
In dat Oud Amsterdam gaan de zeelui uitdrinken
Aan het drinken en drinken en daar nog eens op drinken
Tot het oude kerksplein ophun thuishaven lijkt
En de hoer in 't kozijn als moedertje kijkt
En haar borst is de borst van verloofde of vrouw
En daarna weer zo'n dorst
En de nacht wordt al grauw
Dan terug naar de schuit
En de kater breekt aan
En ze slikken het uit
Tegen meerpaal en kraan
In dat Oud Amsterdam
In dat Oud Amsterdam
In dat Oud Amsterdam