Ik zing de wereld rond als chansonnière
En onder ons niet eens zo melodieus
Ik zing van de hemel en de Canebière
Maar ernstig want au fond ben ik religieus

Ik ben gelukkig in de goot begonnen
M’n vader noemden ze jeneverbes
Als ’t niet zo was, had ik het wel verzonnen
Want niets brengt zo gemakkelijk succes

Dus krijgt de pers alle bijzonderheden 
Vanaf m’n jeugd en wat ik toen al dacht
Hoe ik als kind aan klieren heb geleden
En wie en wat genezing daarvoor bracht

Een oude heer zag me toevallig zingen
Aan het sterfbed van m’n moeder voor het raam
Hij dacht meteen: daar valt wat uit te wringen
Want hij is manager met zekere faam

Hij was astrant want hij stond zo maar binnen
En zei: “Jij hebt een vogel in je keel”
Al keek ie ook naar heel wat andere dingen
Dat zag ik wel maar ik zei maar niet te veel

Toen van de goot maar naar de cabaretten
Ik dacht: als het moet, vooruit maar met de geit
En ik deed veel moeite op mezelf te letten
Want ja, die goot, die wou ik wel ‘s kwijt

Toen kwam die manager die zei: “Ben jij betoeterd
Dat is je charme,  meid. Hou dat toch vast
En het was waar al heb ik ‘m uitgefoeterd  
Die goot maakte de mensen enthousiast

Dus ik een tikkie rauw aan ’t chansonneren
Met een stel verlepte jongetjes als koor
Nou, toen was het succes niet meer te keren
Ik zing soms dag en nacht aan één stuk door

En als ik ouder word, word ik diseuse
Dat is het noodlot van ons harde vak
Je hebt dan werkelijk geen and’re keuze
Tenzij je op tijd nog trouwt voor ‘t gemak

Maar ik denk dat ik m’n eindje best zal halen
In een villa in ’t zuiden, niet te groot
Dat dank ik dan aan dat navrante nasale
Van mijn geluid maar het meeste aan de goot