G’ èt de bruggen ipgeblazen, ge kunt ‘tzelfste doen met minne zak. 
Ge zi’ nie’ toerekeningsvatbaar, je geweten es ip zin gemak. 
Hopelijk èt ’t u al gespeten da’ j’ nog nooit gezeid è dat ’t u spit. 
Es ’t uit sterkt’ of es ’t uit zwakt’ of es ’t uit liefhebb’rie da’ j’ gie met moze smit? 
Ge zijt een juffrouw zonder klass’, ik ben nen boer, maar zonder boerderie. 
Ge verdient geld en veel compasse, veel respect è j’ nie’ geoogst bie mie. 
‘k Zoe ’t wel geiren will’n vergeten maar ik kriege ‘t niet uit minne frak 
 de moze da’ j’ gie è gesmeten stinkt achter al die’n tijd verdacht vele naar kak.

Ge zijt de slechtste van min allerbeste maten. 
Wuk doe j’ gie nog in minnen ‘beste maat’-top drie? 
A’ j’ gie maar wist ik kan het toch zo moeilijk laten. 
Ach, kun j’ gie nu toch nie’ wa’ milder zin voe mie, want ik haat u nie
ik haat u nie
ik haat u nie

G’ è min vuile wast’ uitg’hangen maar der zaten nog slipkes bie van gie. 
‘k Ben nie’ zo into souvenirs maar zukke dingen houd ‘k geiren bie. 
Soms moe’ j’ ip uw tanden bitten, soms moe’ j’ trachten goed doen voor mekaar. 
Soms moe’ je met eiers smitten, ’t skint dat da’ zoe goed zijn voor jen haar. 
Loop vertel maar aan uw maten van die snul da’ j’ ip zijn plekke è gezet 
der komt nen dag da’ j’ ’t nie’ kunt laten van te zeggen da’ j’ die snul in bedd’ è ghèd.

Ge zijt de slechtste van min allerbeste maten. 
Wuk doe j’ gie nog in minnen ‘beste maat’-top drie? 
A’ j’ gie maar wist – ik kan het toch zo moeilijk laten. 
Ach, kun j’ gie nu toch nie’ wa milder zin voe mie, want ik haat u nie. 
ik haat u nie
ik haat u nie

In de winkel van de weke a’ ‘k af te rek’nen met een tekort aan geld. 
De loodjes èn ze mie al meegegeven en min gewère es besteld.

Ah, nog juste één ding voren da’ ‘k u ton voor altid late gaan: 
verheugt u niet da’ ‘k è verloren want ik è geweun nie’ meegedaan. 
A’ j’ ooit uzelven tegenkomt ip reize want dat es nu toch nen trent zijt der geweune vrind’lijk tegen, maar gebaart vooral niet da’ j’ mie kent.