Kom we huren een bootje en we roeien ip de vaart met de riemen da w’ niet èn, daarvoren èn we nog nie’ genoeg gespaard. Min peter èt hier nog gezwommen ton dat ie nog jonger was en ’t water was nog proper en zin skoer’n stond’n nog waterpas.
	Uw oversten geloven in een briefke van den huisdokteur. Doet ’t zeer a’ ‘kik hier duwe? Doet ’t zeer a’ ’t leven u deur ’t slik sleurt? Geef mie de handen en de voeten die voor u den uitleg doen, in de koude ga ‘k een beetje protesteren - waar zin min wanten en wandelskoen’n? Es ’t miskien dat da’ j’ bedoelt a’ j’ zegt da’ j’ gie u kleine voelt? Ik zie ’t wel zitten van mee te gaan - de mensen gaan da’ wel verstaan...
	En ge droomt van betere tid’n, van de zunne ip uw vel, tid’n dat de schauwe deugd doet - maar ge kent ons zomers wel: onze zomers zijn soms overwinterd, uw stemmingen soms overstemd en den bliksem die u overdundert - waarom èn z’ u eigenlijk nog nie’ weggestemd? Es ’t miskien dat da’ j’ bedoelt a’ j’ zegt da’ j’ gie u kleine voelt? G’ èt gedaan wuk da’ je kost. Weet je a’ ’t genoeg bluft regenen da’ zelfs inox rost...
	Kunn’n de pill’n uw’n honger still’n? Of peis je nog dikwijls aan den trein? Ga j’ ’t aan uw kinders deuregeven of ga j’ de laatste zijn? Kunn’n de pillen uw’n honger still’n of peis je nog dikwijls aan den trein? Ga j’ ’t aan uw kinders deuregeven? Of ga j’ gie de laatste zin?
	Es ’t misschien dat da’ j’ bedoelt a’ j’ zegt da’ j’ gie u kleine voelt? Het es niet al goud da’ blinkt: ik zie der beter uit omdat de zunne skingt.