Stel, morgen hoor je in het Jeugdjournaal:
de aarde stort zich in een vrije val
en tuimelt als een baksteen, verticaal,
voor eeuwig door het eindeloos heelal.
Zou zo’n berichtje niet fantastisch zijn?
De zwaartekracht die was dan opgeheven
en ieder mens en ieder dier ging zweven.

De honden waren vliegers aan een lijn
en katten zag je hoog boven de huizen
op jacht gaan naar een zwermpje vette muizen.
En elke dikke dame of meneer
zou dansen als een mugje in de lente
of sprongen maken van Den Haag naar Drenthe.

Stel, morgen hoor je in het Jeugdjournaal:
de aarde stort zich in een vrije val
en tuimelt als een baksteen, verticaal,
voor eeuwig door het eindeloos heelal.
Zou zo’n berichtje niet fantastisch zijn?
De zwaartekracht die was dan opgeheven
en ieder mens en ieder dier ging zweven.

Je plasje leek dan op een soort fontein
en zou niet keurig in de plee belanden.
Je moest de druppels vangen met je handen.
Door alle kamers vliegen kamerplanten,
theekopjes, kleedjes, kandelaars en kranten.
De lucht verduistert door de olifanten,
een vliegtuig botst tegen je suikertante.

Stel, morgen hoor je in het Jeugdjournaal:
de aarde stort zich in een vrije val.
Zou zo’n berichtje niet rampzalig zijn?