Ik hield nooit zo van kunst
en de kunst hield niet van mij.
Dat maakte mij niet droevig
en het maakte mij niet blij.
Maar alles is veranderd
sinds ik als tafelheer
snoepte van het meisje,
het Melkmeisje van Vermeer.

Vermeer, ik wil meer,
Vermeer en meer en meer, steeds weer.
Meisje, het Melkmeisje van Vermeer.
Vermeer, ik wil meer,
Vermeer en meer en meer, steeds weer.
Meisje, het Melkmeisje van Vermeer.

Ik hield nooit zo van kunst,
maar dat is verleden tijd.
Ik heb de smaak te pakken
en ik raak die smaak niet kwijt.
Haar roze perzikwangen;
haar neus een juttepeer;
haar hoofddoek: blauwe bosbes:
het Melkmeisje van Vermeer.

Vermeer, ik wil meer,
ik weet het zeker sinds vandaag:
liefde voor de kunst gaat door de maag.
Vermeer, ik wil meer,
ik weet het zeker sinds vandaag:
liefde voor de kunst gaat door de maag.