Wij zijn schikgodinnen,
wij spelen met stervelingen
een ragfijn spel.
Hier een duwtje, daar een zetje,
we geven hem van jetje.
Dan krijgt iemand angstzweet of kippevel.

Die man moest naar de tandarts,
toog haastig over straat,
passeert twee vuilniszakken
en een roestig ijzerdraad.
Hij valt vlak voor de voeten
van een vrouw uit Zevenaar.
Ze schrikt, maar helpt hem opstaan,
ze trouwen na een jaar.

Dat krijg je dan, dat komt ervan,
de mens denkt dat hij kiezen kan,
neemt een besluit
of maakt een plan,
het maakt niet uit.
Het helpt niet, want wij beslissen
of je de trein haalt of die afspraak straks gaat missen.

Van veel toevalligheden is een van ons de regisseuse.
Jij speelt een rol in het geheel en noemt dat ‘eigen keuze’.

Een vrouw vindt vijftig gulden,
pal voor een seksboetiek.
Die geeft ze aan een zwerver.
Een man die dat net ziet
biedt haar spontaan een baan aan
bij een geldtransportbedrijf,
waar ze directeur wordt
en haar hele leven blijft.

Dat krijg je dan, dat komt ervan,
de mens denkt dat hij kiezen kan,
neemt een besluit
of maakt een plan,
het maakt niet uit.
Het helpt niet, want wij beslissen
of je de trein haalt, ketjoeketjoektjoek,
of die afspraak, ketjoeketjoektjoek,
straks gaat missen.