Op de vlucht, leven uit de koffer,
wonen in één dezelfde jas.
Je hebt maar weinig mee kunnen nemen
van wie je was.

Zover, zover van je bed en je vrienden,
de geur van je thuis en de taal van je stad.
Zover, zover van die wereld in oorlog,
maar tussen de koeien en het wad.

Je krijgt een schuilplaats voor heel even
met anderen die ook zijn verdreven
uit alle hoeken van de wereldbol
in het groene land, zo klein en vol.

Zo vol, zo vol van auto’s en winkels;
zo vol van fabrieken en wegen en groen;
zo vol van cafeetjes, zo warm bij de ramen;
zo vol van excuses en vol fatsoen.

Zo vol van feestjes, zo vol van voetbal;
zo vol van gelach en vol van bier;
zo vol van vakantie, zo vol van familie;
zo vol van rust, zo vol plezier.

Zover, zover van je bed en je vrienden;
zo ver van de mensen bij wie je hoort.
Waar zijn je buren en neven en nichten?
Wie is er in leven? Wie wordt vermoord?