Ik rijd eenzaam op mijn merrie
door de droge, hete prairie
met mijn hart zo vol van pijn,
omdat ik niet en nooit kan zijn
wat ik was als ik mocht kiezen;
Fries te zijn onder de Friezen.
O, als het kon ging ik meteen
op een draf naar Heerenveen.

Mocht ik eenmaal in mijn leven,
ook al was het maar voor even,
op klompen zompen door de wei,
zou ik daar, niet overdreven,
mijn hele ranch voor willen geven
en mijn merrie er nog bij.

Maar ik ben voorgoed verloren;
ik werd met sporen aan geboren,
met een lasso en een hoed
en dus komt het nooit meer goed.
Maar in dromen en gedachten
ben ik onderweg naar Drachten,
want ik weet het heel precies:
diep van binnen ben ik Fries!

Mocht ik eenmaal in mijn leven,
ook al was het maar voor even,
op klompen zompen door de wei,
zou ik daar, niet overdreven,
mijn hele ranch voor willen geven
en mijn merrie er nog bij.

Mocht ik eenmaal in mijn leven,
ook al was het maar voor even,
op klompen zompen door de wei,
zou ik daar meteen mijn zeven
kleine kindertjes voor geven
en mijn moeder er nog bij.