Het was een loodgrijze winterdag
Met sneeuw die over het  landschap lag
En over de lage heuvels hing
En daalde en dan weer naar boven ging
Zodat er geklaagd werd van mond tot mond
komt de sneeuw uit de hemel of uit de grond 

waar een fietspad moest zijn, maar men zag ’t niet
Fietste een fietser dwars door het verschiet
En daarna per ongeluk boven de sloot
Zodat ie natuurlijk de diepte in schoot
Gaf hij nog een schreeuw maar wie hoort er een schreeuw
In een landschap waar sneeuw is en niets dan sneeuw

Met honden doorzochten ze ’t hele gebied
Maar wat ze ook vonden, die fietser niet
Toen kwam er een ziekte onder het vee
En de werkster verwijtte de dominee
En een boer zei dat in de vorige eeuw
Soms diezelfde fietser verdween in de sneeuw

En men merkte aan deze tekens alras
Dat de fietser de fietsende Hollander was
De sneeuw is gesmolten op Valentijnsdag
Waarna men de man rustig wegfietsen zag
Ach, zullen de mensen ‘m ooit nog zien
Misschien als het weer eens gaat sneeuwen, misschien