Als kleuter was ik blij dat mams mij braaf vond,
van papa mocht ik best wat ruiger zijn.
Toen ik eens jankend thuiskwam met een schaafwond
zei hij: ‘Bobbie, bloed is goed en pijn is fijn.’

(Blessure Bobbie)
Of ik nou volleybal of fiets of ren,
(Blessure Bobbie)
ik krijg een kick als ik gebroken ben.
Blessure Bobbie geeft niet op,
Blessure Bobbie gaat maar door.
Dat is sport op topniveau!
Ik breek ieder record
bij de EHBO.

Niks heerlijkers dan rugby of karate
of kickboksen met veel zinvol geweld.
Speel ik een potje korfbal met mijn maten,
dan zie ik alle hoeken van het veld.

(Blessure Bobbie)
Ik ben de brekebeen bij elke club,
(Blessure Bobbie)
ik train niet en doe nooit een warming-up.
Blessure Bobbie geeft niet op,
Blessure Bobbie gaat maar door.
Dat is sport op topniveau!
Ik breek ieder record
bij de EHBO.

Een tennisarm of bloedneus, alles went.
(Blessure Bobbie)
Fijnzinnigheid dat past niet bij een vent.
Blessure Bobbie geeft niet op,
Blessure Bobbie gaat maar door.
Dat is sport op topniveau!

Ik hoef geen erepodium,
geen foto in de krant.
Doe mij maar liters jodium
en meters snelverband.
Het sloopt je, dat is waar.
Dat is het risico.
Ik rust wel uit op de brancard
van de EHBO.