Ik kijk en word bekeken,
terwijl ik door de stad loop.
Mijn blik is steels maar scherp,
mijn leven is een puinhoop.
Maar niemand die iets aan mij merkt,
ze zien alleen de buitenkant.
Kind noch kraai, geen vrouw, geen werk,
Maar ik heb mezelf nog in de hand.

Alleen overal ogen die kijken wat je doet,
overal ogen van glas of vlees en bloed.
Overal ogen, overal ogen,
overal, overal.

Kijk, je wordt bekeken,
gekeurd en vergeleken.
Of je nou wilt of niet,
ze zien al jouw gebreken.
Ik voel de blikken in mijn rug,
een camera op elke hoek.
Mensen oordelen zo vlug
als je krap bij kas je toevlucht zoekt tot dit.

Overal ogen die kijken wat je doet,
overal ogen van glas of vlees en bloed.
Overal ogen, overal ogen,
overal, overal.

Een stad is net een mierenhoop:
men jaagt en jacht, men looft en biedt,
het is hier eeuwig uitverkoop.
Ben ik echt de enige die het ziet?

Ik zie overal ogen, zo hard, koud en koel,
overal ogen zonder meegevoel.
Overal ogen, overal ogen,
overal ogen, overal ogen,
overal, overal.