Vroeger kon het zo hard sneeuwen, zo'n dik pak.
Dus je kon alleen je huis uit langs het dak.
En je zag wel aan de: torens waar je was,
en dan kwam je door de schoorsteen in je klas.

En dan maakte ik een sneeuwpop, groot en wit.
En zijn tanden waren vaders kunstgebit.
Sneeuwpop kon een liedje zingen, lief en zacht.
Maar toen is hij weggelopen, in de nacht.

O, wat kon het sneeuwen
O, wat kon het sneeuwen

Van een hele grote sneeuwhoop, stap voor stap,
maakte ik een hele hoge, lange trap.
Ben ik naar de maan geklommen, tree na tree.
Kijk: een hele tas vol sterren bracht je mee.
Kijk: een hele tas vol sterren bracht ik mee.


O, wat kon het sneeuwen
O, wat kon het sneeuwen
Wat kon het sneeuwen

En dan stond je voor het raam en zong van:
O, wat kan het sneeuwen
O, wat kan het sneeuwen
O, wat kan het sneeuwen
O, wat kan het sneeuwen

O, wat kan het sneeuwen
O, wat kan het sneeuwen
O, wat kan het sneeuwen
O, wat kan het sneeuwen

IK zou zo zeggen een heel gelukkig kerstfeest en veel geluk voor ´t nieuwe jaar
Dan kan ik niet achterblijven. Ook zo.