De fles speelde een grote rol in heel mijn droef bestaan 
Omdat ik nooit geen liefde kreeg ben ik aan de fles gegaan 
M’n trouwe vriend, jij schonk sindsdien mij menig levensles 
Ik heb gelachen en geweend bij de oude trouwe fles 

Mocht ik door de drank bezwijken 
Mocht ik naar de donder gaan 
Laat dan op m’n grafsteen prijken 
Hij kon niet meer op z’n benen staan 
Mocht ik door de drank bezwijken 
Mocht ik naar de donder gaan 
Laat dan op m’n grafsteen prijken 
Hij kon niet meer op z’n benen staan 

En als ik afgemonsterd ben dan was m’n eerste gang 
Naar ‘t meisje waar ik zo van hield, m’n hele leven lang 
En als ‘n ander naar haar keek dan flikkerde m’n mes 
Dan werd ik om m’n neus wat bleek en greep ik naar de fles 

Mocht ik door de drank bezwijken 
Mocht ik naar de donder gaan 
Laat dan op m’n grafsteen prijken 
Hij kon niet meer op z’n benen staan 
Mocht ik door de drank bezwijken 
Mocht ik naar de donder gaan 
Laat dan op m’n grafsteen prijken 
Hij kon niet meer op z’n benen staan 

En mocht ik ‘s nachts op de oceaan, wanneer de stormwind brult 
Bezopen op de voorplecht staan, de fles nog half gevuld 
Ik sein dan onze marconist het noodsein, S.O.S. 
Dan gaat m’n laatste groet naar wal, gesloten in ’n fles 

Mocht ik door de drank bezwijken 
Mocht ik naar de donder gaan 
Laat dan op m’n grafsteen prijken 
Hij kon niet meer op z’n benen staan 
Mocht ik door de drank bezwijken 
Mocht ik naar de donder gaan 
Laat dan op m’n grafsteen prijken 
Hij kon niet meer op z’n benen staan 

“Voor mijn dappere vader, Ome Joop”