Eenzaam is de nacht waarin ik rij
Helaas ben ik de grens nog niet voorbij
Ik rij al zeven dagen aan één stuk
Totdat ik met wat geluk m’n kar de grens over druk

M’n poen is op, de meter staat op rood
Ik knabbel al een week aan ’t zelfde brood
M’n diesel kucht en is teneinde raad
Als hij het maar haalt, er wordt al slecht voor betaald

Dan eindelijk de grens waarvoor ik stop
Ik geef m’n kar de laatste schouderklop
M’n ogen vallen van vermoeidheid dicht
Maar dat vind ik niet erg want het eind is in zicht

Mijn vrouw heeft geen begrip voor dit verhaal
Want als ik thuis kom maakt ze weer kabaal
Dan spring ik in m’n truck en ik verdwijn
Om alleen te zijn, dan voel ik me fijn

Eenzaam is de nacht waarin ik rij
Helaas ben ik de grens nog niet voorbij
Ik rij al zeven dagen aan één stuk
Totdat ik met wat geluk m’n kar de grens over druk