De avond viel 
En tergend langzaam 
Gleden jouw vingers over mijn huid 
Beneveld door de duisternis 
Zag ik schaduwen op de ruit 
En het scheuren van zachte kousen was het enige geluid 

Het werd nacht 
En tergend langzaam 
Ging ik verlangen naar meer en meer 
'k Wilde je vragen 
Of je zou blijven 
Maar 'k bedacht me toch iedere keer 
Het kloppen van onze harten was het enige geluid 

Door passie versmolten werden wij een 

Zijden lakens 
Nooit meer slapen 
Zon, champagne tussendoor 
Overgave, buiten zinnen 
Gaf jij aan mijn wens gehoor 
Zijden lakens, zoete liefde 

't Werd ochtend 
En tergend langzaam 
Kwam de zon op 
En scheen door het raam 
In een roes die eeuwig duurde 
Riep jij ineens luidkeels mijn naam 
En onze ademhaling werd het enige geluid 

Door passie versmolten werden wij een 

Zijden lakens 
Nooit meer slapen 
Zon, champagne tussendoor 
Overgave, buiten zinnen 
Gaf jij aan mijn wens gehoor 
Zijden lakens, zoete liefde 

De stilte werd zo nu en dan doorbroken 
Soms door een echo 
Dan weer door een symfonie 
Soms heel zacht, soms luid 
En er was niemand die het hoorde 
Maar wij verdronken in het prachtigste geluid 

Zijden lakens 
Nooit meer slapen 
Zon, champagne tussendoor 
Overgave, buiten zinnen 
Gaf jij aan mijn wens gehoor 
Zijden lakens, zoete liefde 

Zijden lakens 
Nooit meer slapen 
Zon, champagne tussendoor 
Overgave, buiten zinnen 
Gaf jij aan mijn wens gehoor 
Zijden lakens, zoete liefde 

Zijden lakens 
Nooit meer slapen 
Zon, champagne tussendoor 
Overgave, buiten zinnen 
Gaf jij aan mijn wens gehoor 
Zijden lakens, zoete liefde 

Zijden lakens 
Nooit meer slapen 
Zon, champagne tussendoor 
Overgave, buiten zinnen 
Gaf jij aan mijn wens gehoor 
Zijden lakens, zoete liefde