Je bent gaan zwerven, net achttien jaar
In onze ogen leef je als een bedelaar
Je blijft een schoonheid, niet jouw schuld
Ondanks vieze kleren baar je je een huld’

Moeder zegt: “We zijn toch altijd goed voor haar geweest
Ze kreeg toch altijd alles en ze mocht naar ieder feest.”
En vader loopt maar rond, verwijt zichzelf hetgeen wat hij niet deed 
In stille machteloze woede
Wilde steeds het goede
Kan maar niet bevroeden

Waar zul je slapen deze nacht? 
En waar heb je al die andere doorgebracht?
Waar zul je heengaan en met wie?
Is je hart geduldig en je sympathie?

Begrijp je niet dat moeder huilt
Al deed ze veel verkeerd
Als dat jouw ´peace and love´ is
Heeft de wereld niets geleerd
Je vader mag een oude zak zijn
Die zijn daden volgens jou
Heel duf en stoffig blijft verslijten 
Kun je ´t hem verwijten?
Zal ’t je ooit spijten? 

Ben je gelukkig? Ja, dat moet
Ben je nu tevreden met dat wat je doet?
Wie zijn je vrienden en voor hoe lang?
Maakt die nieuwe hippe geest jou nooit eens bang?

Heb je dan geen twijfels zoals moeder ze nu heeft?
Weet je alles zeker nu je leeft, zoals je leeft?
En is de waarheid van je vrienden net zo sterk en onverzettelijk 
Als al hun strenge ritme’s?
Heb je het niet mis dus?
Zijn ze Jezus Christus?

Mocht je naar huis gaan, want je gaat
Naar de burgerlijkheid die je nu tegenstaat
Het zal er goed zijn als weleer
Al geloof je dat op dit moment niet meer

Je moeder zal het kind verzorgen dat je wellicht kreeg
Ze verwacht geen antwoord op de vraag die ze verzweeg
Je vader zal niet willen weten wie de vader is geweest
Want ook de dreunen van het leven
 Zijn bij hem niet even
Vluchtig langsgedreven

Maar goed je leeft nu, zoals je wilt
‘k Heb de hoop dat je je er niet aan vertilt
Da’s niet eenvoudig, al lijkt het zo
Als je achttien bent dan krijg je veel cadeau
En gaat ’t mis
Als ’t zo ver is

Doet de burgerlijkheid van toen
De burgerlijkheid van nu
De burgerlijkheid heel burgerlijk
Zijn plicht