't Was nacht toen ik hem zag, hij zat heel stil in een portiek
En trilde als een blad
Een klein, verwaarloosd hondje zat mij aan te staren
De arme stakker was zo koud en nat

Hij liet zich door mij strelen en hij kroop tegen me aan
Ik nam hem mee naar huis
Tot de and're morgen zou ik voor 'm zorgen
Maar dan zocht ik voor hem een ander huis

Zijn naam was Vlokkie
Dat lieve hondje
Zo'n klein hoopje verdriet
Zijn naam was Vlokkie
Zo'n doodgewoontje
Zoals je daag'lijks ziet

De volgende dag nam ik hem mee naar een asiel
Maar telkens bleef hij staan
Alsof hij wilde vragen: "Mag ik niet bij je blijven"
Z'n grote ogen keken mij zo aan
Dat kleine niemands hondje, dat ik vond in een portiek
Zo eenzaam, net als ik
Hij vroeg om mijn vertrouwen, ik heb 'm toen gehouwen
En ben met hem naar huis terug gegaan

Zijn naam was Vlokkie
Dat lieve hondje
Zo'n klein hoopje verdriet
Zijn naam was Vlokkie
Zo'n doodgewoontje
Zoals je daag'lijks ziet

Vele jaren lang was hij mijn allergrootste vriend
Maar toen werd ik verliefd
Een man kwam in mijn leven, hij wou me alles geven
Maar vroeg ook: "Doe die hond weg, asjeblieft"
Nu heb ik slechts herinneringen aan m'n kleine Vlok
M'n lieve, trouwe beest
En vele trieste dagen zit ik mij af te vragen, of toen mijn keus de juiste
is geweest

Zijn naam was Vlokkie
Dat lieve hondje
Zo'n klein hoopje verdriet
Zijn naam was Vlokkie
Zo'n doodgewoontje
Zoals je daag'lijks ziet


(c) Helga