Soms roep ik mijn ikken bij elkaar
Ik heb inmiddels al een aardig reservoir
Als ik dan vraag: 'He, welke ik is eigenlijk waar?'
'Misschien ik wel...' zegt dan mijn ik van 30 jaar
Van al mijn ikken is hij de grootste twijfelaar
Mijn ik van 30 jaar is namelijk niet tevreden
En hij weet eigenlijk niet eens precies waarom
Heeft een baan en een vriendin
Maar het loopt niet naar zijn zin
Moet ie doorgaan zo of moet het roer eens om

Mijn ik van 30 jaar is teruggekomen
Van: 'Zeker weten, zwart en wit' en 'Ik heb gelijk!'
Hij nuanceert met zijn verstand
De waarheid tot een diamant
Die steeds van kleur verandert, als je anders kijkt
Hij geeft absoluut het voordeel van de twijfel
Maar soms krijgt-ie opeens zo'n heimwee naar
Dat geloof... in idealen, van zijn uitgesproken ik van 20 jaar

Kijk, daar kiest-ie nog een keertje voor de vrijheid
Maakt z'n verkering uit en zegt z'n baantje op (oooooooooooh)
Maar hij heeft zich vreselijk vergist joh
Hij veel te snel beslist
Hij kan geen kant met al die nieuwe vrijheid op
Kijk, daar wordt-ie wakker met een kater
De grote, vrije, ongebonden twijfelaar
Kwam z'n moeder maar, met een glaasje water
Ach was ie maar weer, maar weer, 9 jaar
Ach was ie maar weer veilig 9 jaar

Maar mijn ik van 30 jaar, wordt nooit geen 9 meer
Hij wordt al aangesproken met: "meneer"