Ik ben de boze geest van ’t slechte weer
Ik striem de mooiste bloem met hagel neer
De regen stuur ik in grauw gewaad
Als juist het verse hooi op het land te drogen staat

Ik ben de moordenaar ’s avonds op straat
Ik zaai met gulle hand verdriet en haat
Ik neem vol leedvermaak weer af
Wat moedertje natuur aan iedere sterveling gaf
Voor iedere sterveling gaf

Ik ben de dronkenlap, het smerige woord
Een halfbegrepen grap, het laatste akkoord
Ik gooi je ogen vol met zand 
Als je de spiegel vraagt wie ’t mooist is in het land

Maar ik ben ook de lentezon, het ouderlijk huis
Een stukje speelgerief, je witte muis
Ik ben de koele moederhand 
Die zacht je voorhoofd streelt als koorts je hart verbrandt
 
Ik ben ook de toverfee, het huisje van koek
De zilveren vredesduif, een boeiend boek
Ik ben de allerlaatste grens
Een allerlaatste wens, je allerliefste wens
Ik ben de grote mens