‘k Ben als een kind geweest 
Toen ik me heb gebogen voor het kleurig altaar
Van je groene ogen, je vlammende haar
‘k Heb geloofd in je witte tanden, je lippen zo zacht
In je verre vage handen op ‘t klavier van de nacht

    ’t Is voorbij, ’t is voorbij nu
Ik zeg het keer op keer
Wat er mag gebeuren, ik geloof je niet meer

‘k Ben als een kind geweest 
Toen ik me liet verwarmen door de passie, de gloed
Van je wilde armen, je bruisende bloed
‘k Heb je bij me willen dragen als roekeloos vuur
Alle nachten en alle dagen, ieder mogelijk uur
 
    ’t Is voorbij, ’t is voorbij nu
Ik zeg het keer op keer
Wat er ook mag gebeuren, ik geloof je nooit meer

‘k Ben als een kind geweest 
Toen ik je wilde vangen met m’n trieste gitaar
M’n donker verlangen, m’n trillende snaar
Ik heb een hekwerk willen spelen van ijle muziek
Rond de afgesleten treden naar je bronzen plastiek


    ’t Is voorbij, ’t is voorbij nu
Ik zeg het wel keer op keer
Maar als je naar me glimlacht, geloof ik je weer
 Maar als je naar me glimlacht, geloof ik je weer