Michelke is dood
hij is schoon begraven
me’ wierook en tranen
me’ water en wijn
de vrouw van den bakker
ze mocht de vlag dragen
het was een plezier
weer in ’t dorp te zijn

Hier graasden m’n geiten
hier bakten we brood
d’ opbrengst was mager
’t verlangen was groot

Michelke is dood
hij is schoon begraven
we prevelden amen
wa’ moet ne mens doen
de vrouw van den bakker
ze mocht de vlag dragen
we waren weer samen
de mensen van toen

Al was ik ne vremde
van over het Scheld’
waarvan door den band
ni veel goe wordt verteld
ze lieten me binnen
ik mocht er toch bij
en toen wier dat dorp
toch een beetje van mij

Michelke is dood
wa’ wordt er begraven
de kunst van het buurten
het dorp op een kier
we bleven ni hangen