In de donker straten van Douarnenez
daar kunde d’haven nog rieken
die machtige reuk van netten en zee
en de vieze stank van fabrieken
daar kwamen z’op zo’n prachtig idee
we doen met de vaart van de volkeren mee
ook de vrouwen van de matrozen
die staken sardienen in dozen

In de fabrieken van Douarnenez
daar deden de bazen goei’ zaken
maar de vissersvrouwen ze wouen ni mee
ze kwamen op straat om te staken
en vrouwen die vechten, geloof het van mij
die gaan ni zomaar voor de flikken opzij
‘Waar zijn ons rechten en waar is ons pree?’
in de straten van Douarnenez

Op de kaaien van d’haven van Douarnenez
liepen duizend proleten in rokken
ze waren ni bang voor de loop van ’t fusee
ze stampten op straat me hun blokken
ze vloekten tegen ’t schandalig gewin
zo ging de stad de wintertijd in
en in de vrieskou en regen
haalden de vrouwen de zege

Ze zeggen vandaag da staken ni helpt
dat ieder zijn centen al kreeg
en dat het protest de crisis ni stelpt
’t is over, de spaarpot is leeg
’t lieke is oud en die plaat is al grijs
en ’t geld zit weer in een fiscaal paradijs
’t Is nog ni te laat, nee doet allemaal mee
’lijk de vrouwen van Douarnenez