Sandrina, of hoe men gek kan worden van liefde:

De zee, de zee is niet meer blauw
nooit meer zo blauw als toen
nu ik moet leven zonder jou
zijn de weiden niet meer groen
waarom maakte je het uit, vriendin
waarom maakte je het uit
ik zie geen kleur, hoor geluid
de wereld heeft geen zin

´t Is lente en de prunus bloeit
haar bloesem is nu grijs
jij hebt met de kleur geknoeid
en ik ben van de wijs

De narcis knarst
en uit haar keel stijgt
roestig het gezang
de geelgors is niet meer geel
dat maakt het voorjaar lang

´t Is lente en de prunus bloeit
haar bloesem is nu grijs
jij hebt met de kleur geknoeid
en ik ben van de wijs

Kom terug, Sandrina, terug en kus mij
dan keren kleur en zon
hoor ik de zang van hibiscus
en van de rododendron
de zang van rododendron
de rang van zododendron
de zong van radodendran
de zong van radodendran