Het einde is zoek, het begin is vergeten
Hoe lang geleden trok jij bij me in?
De datum, het jaar, ik zou het niet weten
Je stichtte met mij een soort van gezin

Je bent er altijd en alom aanwezig
Je wijkt niet van mijn zijde als ik weeklaag of vloek
Je zit op mijn schoot al ben ik druk bezig
Het begin is vergeten, het einde is zoek

Je bent er in de lengte, maar ook in de breedte
Waar ik maar ga, ik bots tegen je aan
Geen meetlint voldoet om jouw taille te meten
Je hebt geen figuur om op de weegschaal te staan

Je ligt naast me in bed aan weerszijden
Je leest met me mee in dezelfde roman
Je drukt me tegen je aan, als ik brood sta te snijden
Je manifesteert je zo vaak je maar kan

Als ik onder de douche sta, sta jij onder de straal
Maar je houdt je verscholen voor het bezoek
Je zit mee aan tafel bij het kieskouwend maal
Het begin is vergeten, het einde is zoek

Je gaat mee de deur uit als ik wil gaan stappen
Dan roep ik: “Af, terug naar huis”, als tegen een hond
Ik kan je niet slaan, of schoppen of trappen
Terwijl je al jaren m’n privacy schond

Van andere partners kan je nog scheiden
Of je begaat in woede een wanhoopsdaad
Maar eenzaamheid kun je de hals niet afsnijden
Al heb je nog zo’n scherp mes en al tril je van haat
Maar eenzaamheid kun je de hals niet afsnijden
Al heb je nog zo’n scherp mes en al tril je van haat