Ik weet nog van mijn tienerjaren
Hoe vreselijk geremd ik was
Ik kleurde al bij 't woordje paren
En schaamde als 'k aardkloot las
Ik hoopte om geen beurt te krijgen
Als 'k Calcutta aan moest wijzen
En als de leraar Engels vroeg
Hoe men snijden in die taal vervoegt
De uitdrukking in zak en as
Gebruikte ik veel later pas
En bij alles wat ik niet zeggen dorst
Heette ik ook nog Lilian van der Borst

En als ik worteltjes moest halen
Of voor mijn moeder pruimen kocht
Stond ik me half dood te schamen
Terwijl ik om een pond verzocht
Bij de aanblik van bananen
Trilde ik op mijn onderdanen
Bij negenenzestig schaamde ik mij
(Dat jaar dat ging maar niet voorbij)
En had iemand de pik op mij
Ik viel liever dood dat dat ik het zei
Daar was nog het aanstootgevende worst
En die ellendige naam Van der Borst

Maar ik ben er overheen gekomen
Ik werd een volwassen meid
Het heeft een and're keer genomen
Na mijn puberale tijd
Ik werd harder en uitdagender
Ik raakte mijn geremdheid kwijt
Als ik nu merk dat ik aanstoot
Wordt mijn vreugde pas echt groot
Je zou moeten zien hoe ik geniet
Als ik me voorstel als Lilian van der Tiet


(c) Hans Dorrestijn