De liefde wandelt vreemde wegen. 
Eindelijk kom je iemand tegen. 

Die fluistert woorden in je haren
die je gemist hebt al die jaren. 

De hartstocht woedt als slaande brand. 
Je kreunt zoals het ledikant. 

Het bed te klein voor ’t wild bewegen 
wat lijkt de liefde dan gedegen. 
Maar ’t zijn de strelingen en kussen 
zelf die het vuur weer blussen. 

Het vuur dat hartverwarmend was 
dooft op den duur tot koude as. 

Uiteindelijk leidt het lustloos paren 
tot hitsig weer naar andren staren. 

Een geliefde maakt ons moe en mat. 
De liefde is een kort smal pad 
dat doodloopt