Niemand wil mijn schilderijen
 Ik heb wel tachtig doeken klaar
Die staan daar in dikke rijen
En ’t is ook nog oudejaar

Gas en licht zijn afgesloten
Bitter koud mijn atelier
Ik zucht eens diep. Mijn echtgenote
Nam ook de allesbrander mee

Als ik nou zou kunnen werken
was het leven niet zo zwaar
Dan zou ik schilderen en niets merken
Van het feest van ’t oudejaar

Ik heb een doek in m’n gedachten
Naakte vrouw met rooie oren
Maar daarmee zal ik moeten wachten
M’n tubes verf zijn hard bevroren

Heel het volk viert met beminden
Met spijs en drank het oudejaar
Als ik de opener kan vinden
Maak ik het blikje bruine bonen klaar

Wacht ik maar tot het gaat dooien
En dan werp ik mij op dat naakt
Met rooie oortjes, hele mooie
Zoals je maar één maal in je leven maakt