Als ik kon tekenen wat ik wou, dan wist ik wel wat ik deed:
ik tekende hoe ik met mijn vader ’s avonds laat naar huis toe reed,
voor op een kar vol schol en kabeljauw
waar ik de geur nog goed van weet.
Ik voel het schuren van mijn vaders mouw,
hij pakt mijn hand beet.
En straat na straat staan alle huizen, lijkt het,
almaar dichter, dichter op elkaar.
En in de allersmalste steeg
maakten wij twee de wagen leeg.
Als ik kon tekenen, denk ik, begon ik daar.

Maar ik kan denken wat ik denk
en ik kan voelen wat ik voel.
Ik kan een heel klein beetje zeggen
en bedoel een heleboel.
Maar verder kan ik niet, daar houdt het op.

Als ik kon tekenen wat ik wou, dan wist ik wel wat ik deed:
ik tekende hoe het maanlicht ’s avonds laat door het raam het huis binnengleed.
Als ik kon schilderen, wist ik wel hoe grauw
het plein was als de regen zweeg.
Als ik dan buiten kwam, op weg naar jou,
leek heel de stad leeg.
Ik kan het gras dat om het huis heen staat
nog horen groeien en ik weet nog waar
ik van de bakker broodjes kreeg
en spelen mocht met lapjes deeg.
Als ik kon tekenen, denk ik, begon ik daar.

Maar ik kan denken wat ik denk
en ik kan voelen wat ik voel.
Ik kan een heel klein beetje zeggen
en bedoel een heleboel.
Maar verder kan ik niet, daar houdt het op.

Als ik kon tekenen wat ik wou, dan wist ik ook vast wel wat:
ik tekende hoe ik met mijn liefje ’s avonds laat aan tafel zat.
Dan dronken wij een warme kop cacao
waar ik de geur nog goed van weet.
En als ik nipte, riep ik altijd ‘AUW!’,
want het was goed heet.
O, al de dagen die ik slijten kon,
die zou ik slijten, daar, alleen met haar.
Ja, ieder kopje dat ik kreeg,
dronk ik opnieuw met liefde leeg.
Als ik kon tekenen, denk ik, begon ik daar.

Maar ik kan denken wat ik denk
en ik kan voelen wat ik voel.
Ik kan een heel klein beetje zeggen
en bedoel een heleboel.
Maar verder kan ik niet, daar houdt het op.

Mondharmonica-solo

Maar ik kan denken wat ik denk
en ik kan voelen wat ik voel.
Ik kan een heel klein beetje zeggen
en bedoel een heleboel.
Maar verder kan ik niet, daar houdt het op.

Maar ik kan denken wat ik denk
en ik kan voelen wat ik voel.
Ik kan een heel klein beetje zeggen
en bedoel een heleboel.
Maar verder kan ik niet, daar houdt het op.

(Hamelen, Hamelen...)

Als ik kon tekenen wat ik wou:
ik tekende alleen maar jou.