Ik zag je dadelijk want de bus was bijna leeg
Ik kon wel zweren dat ook jij een kleurtje kreeg
Je sloeg je ogen neer, ik liep voorbij en zweeg
Ik durfde nog geen teken van herkenning geven
Op lijn 7

Ik kende jou van ziens, je woonde in de buurt
En stiekem had ik jou vanuit het raam begluurd
Op een toevallige ontmoeting aangestuurd
Nu zat je daar een eind voor mij
Op lijn 7.

Lijn 7
Lijn 7
Lijn 7

Een streep onder mijn kinderleven

We moesten allebei tot aan de terminus
De dag daarop zat je weer op de vroege bus
Ik kon je moeilijk nog negeren nu en dus sprak ik je aan
Maar je hebt mijn stem vast horen beven
Op lijn 7

Je knikte ja, dat ik wel naast je zitten mocht
Ik wachte verlegen terwijl ik naar woorden zocht
En het opwindende gevoel toen in een bocht
Plots onze blote armen tegen elkaar wreven
Op lijn 7

Lijn 7
Lijn 7
Lijn 7

Een streep onder mijn kinderleven

Ik voel de dieselmotor trillen in mijn buik
De muffe lucht, het is alsof ik ze nog ruik
De overrompeling van liefde die ontluikt
De lichte hoofdpijn is me altijd bijgebleven
Van lijn 7

Lijn 7
Lijn 7
Lijn 7

Een streep onder mijn kinderleven

Lijn 7
Lijn 7
Lijn 7

Een streep onder mijn kinderleven