Wanda had een bloemenwinkel en Willy werkte bij de post
Twee doodgewone mensen die werkten voor de kost
Ze leerden elkander kennen door een advertentie in de Gazet 
Nu komen ze samen eenmaal per week
voor een beetje seksuele pret. 


Wanda's kamer was gedompeld in rood neonlicht 
Zware makeup en lippenrouge op haar gezicht 
Ze liep de kamer op en neer, tijgerin in haar kooi, 
Een zweepje in haar hand geklemd, wachtend op haar prooi 


Het zwarte leder van haar laarzen glom in die rode gloed 
Levensgevaarlijk zag ze d'ruit, en dat besefte ze goed 
En daar klopte hij dan aan haar deur,
verlegen, onschuldig en braaf 
Op zoek naar pijn en vernedering,
Willy, haar slaaf. 


Willy en Wanda, een gelukkig paar, 
Ze kunnen mekaar niet missen, meesteres en martelaar, 
En enkel daar kan liefde wonen, daar is de liefde zoet, 
Waar men leeft voor elkaar met hartstocht in het bloed. 


Ze begonnen het spel der liefde op hun eigen manier 
Willy likte Wanda's schoenen en dat deed haar veel plezier 
Ze gaf hem ransel met haar zweep
en noemde hem 'schurftige hond' 
En Willy streelde haar derriere,
een glimlach op zijn mond. 


Oh, Wanda was meedogenloos en Willy werd echt niet gespaard 
Ze voelden zich verbonden met al het kwaad op aard 
En Willy was de verlosser als hij zich zo gepijnigd wist 
net als zijn idool Jezus Christus, de ultieme masochist. 


En op een dag trouwden ze met elkaar, Wanda in het zwart en Willy in het wit 
Zij kreeg van hem bokshandschoenen kado, en hij een nieuw gebit 
En als een van hen zou sterven zou de ander versmachten van pijn 
In het koninkrijk der liefde moet men met z'n tweeen zijn. 

Willy en Wanda, een gelukkig paar, 
Ze kunnen mekaar niet missen, meesteres en martelaar, 
En enkel daar kan liefde wonen, daar is de liefde zoet, 
Waar men leeft voor elkaar met hartstocht in het bloed.