Ik voer als stuurman op de wilde vaart;
ik was als jongen al wild van aard,
hield van de vrouwtjes en zij van mij,
maar kon nooit kiezen. Dat gaf stampij
en zware zee.
Maar als ik één ding heb geleerd, dan is het dit:
elke vrouw wil in het wit.

Ik had in Glasgow in een klein café
een serveerster waar ik mee vree.
Ze had een zuster waar ik ook op viel
en toen dat uitkwam, vroeg ik asiel
weer aan op zee.
Want als ik één ding heb geleerd, dan is het dit:
elke vrouw wil in het wit.

Van Kiel tot Rio, in oost en west
waren meisjes, die wilden best
als ik beloofde wat ik niet wou,
zodat ik maar ja zei en daarna gauw
terug naar zee.
Want als ik één ding heb geleerd, dan is het dit:
elke vrouw wil in het wit.

Ik was een stuurman op de wilde vaart,
maar op den duur dan raak je van de kaart.
Er was geen haven waar ik nog veilig was,
een boel gelazer waarvan ik pas was
verlost op zee.
Want als ik één ding heb geleerd, dan is het dit:
elke vrouw wil in het wit.