Er is een haai, er is een haai,
er is een hele, hele, hele grote haai.
Ontzettend groot, bijt alles dood,
bijt alles, alles, alles, alles dood.
Er is een haai, die maakt lawaai,
maakt alles stuk, kapot, maakt alles vuil.
Hij heeft een bek, hij heeft een muil,
hij heeft een hele, hele, hele grote muil.

Zijn grote kop slokt alles op,
slokt alles, alles, alles, alles, alles op.
Zoals daar is aan plant en dier:
schelvis, kabeljauw, koraal en wier.
Op schol en bot is hij verzot,
hij vreet de hele oceaan kapot,
al wat leeft aan krab en kreeft.
De haai die nooit genoeg te vreten heeft.

Alles is bang, alles doet pijn,
hij jaagt op haring, walvis, zeehond en dolfijn.
Alles doet pijn, alles is bang,
de grote haai gaat ongestraft zijn gang.
Een wanhoopskreet vindt geen gehoor,
de grote haai gaat altijd, altijd, altijd door.
Zo’n grote bek, zo’n grote snoet.
Waarom is er dan niemand die iets doet?

De grote haai die blijft bestaan,
niemand, niemand, niemand doet er ooit iets aan.