Dag na dag, in de weer
Altijd knikken, altijd buigen, het moet keer op keer
Ik besluit, binnenin
Van nu af aan doe ik m'n eigen zin

Onverwacht, op tv
Rolt mijn naam over de tong van Ben Crabbé
'k Vraag me af, binnenin
Droomt hij van mij in plaats van zijn vriendin

Ik moet eruit, al m'n stoppen slaan door
Ik tuimel in de ravijn
Ik moet eruit, herbegin weer van voor
En hoop dat 't ooit eens anders zou zijn

En ik praat 'en public'
Over dingen waar ik niks van weet en niks in zie
Hou toch op, slik het in
Van nu af aan doe ik m'n eigen zin

Marionnet, epigoon
Je noemt me namen zonder schaamte, zonder beetje schroom
Ook al ben ik koningin
Van nu af aan doe ik m'n eigen zin

Al die lange, lange dagen
Altijd weer diezelfde vragen
Elke keer diezelfde mensen
Die me levenslang verwensen
Echo's in m'n hoofd
Het is heel anders dan me werd beloofd
Het peper was iets te gekruid
Ik moet hier weg, ik schreeuw het uit

Jaaaaaa
Voor wat, hoort wat
Voor wat, hoort wat
Voor wat, hoort wat
Voor wat, hoort wat

Dag na dag, het gedoe
Al die eindeloze herrie maakt me heel erg moe
Doe het zelf, zet je in
Want ik doe doodgewoon m'n eigen zin

Ik sta op en ik zie
Een grijze massa zonder sprankeltje fantasie
Ik besluit, binnenin
Van nu af aan doe ik m'n eigen zin

Ik moet eruit, al m'n stoppen slaan door
Ik tuimel in de ravijn
Ik moet eruit, herbegin weer van voor
En hoop dat het ooit eens anders zou zijn

Liefste vriend en vriendin
'k Heb mooi genoeg van de rit die steeds opnieuw begint
En het broeit, binnenin
Van nu af aan doe ik m'n eigen zin

Ik verdwijn, herbegin
Van nu af aan doe ik m'n eigen zin
Het wordt fijn, binnenin
Ik doe gewoon m'n eigen zin