Woorden kunnen je maken en breken
Kunnen een mens als met degens doorsteken  
Dodelijk als venijn
Kunnen woorden zijn

Woorden scheren tussen ons rond
omdat ze bij ons horen
Hoog van de toren
Laag bij de grond

Vermomd als duiven die kirren om voer
Maar haviken zijn ‘t, al lang op de loer
Gisteren streelden de woorden je nog
Maar morgen, misschien nog vandaag
Als een donderslag uit een heldere lucht
Vallen de woorden omlaag
Wee dan de wolf die in een kwaad gerucht staat
Wee dan de kruik die al zo lang te water gaat
De rotte appel die zijn boom verraadt
De oude koe die in de sloot zakt
En dacht dat ze geen vlekje had
De boter op je hoofd 
De rook al is het vuur gedoofd
Kwaad waar geen haan naar heeft gekraaid
Wind die je gisteren hebt gezaaid
Pek waar je mee bent omgegaan
De schoen past jou, dus trek ‘m aan
’t Is met je gedaan

   Woorden kunnen je maken en breken
Kunnen een mens als met degens doorsteken  
Dodelijk als venijn
Kunnen woorden zijn